W tym roku do grona pretendentów do tytułu płyty roku zakwalifikowało się mniej albumów, ale za to miały one wyższe oceny. I tak, pierwszą dzisiątkę rok temu otwierały Komety z wynikiem 6,9/10 - teraz Netsky na analogicnzym miejscu nabił 7,3 punkta.
W tym roku w zestawieniu mamy niemal pełną rozpiętość gatunkową.
10. Netsky "2"OCENA: 7,3
The whistle song
Puppy
Na początek małe zaskoczenie, bo w "Szafie" prezentuję niewiele dubstepowych czy drum'n'bassowych płyt. A że lubię te gatunki, to niemal każdy krążek w tej konwencji dostaje ode mnie przyzwoite noty.
Tutaj, poza wspomnianymi dubstepem i drum'n'bassem usłyszymy też nieco jungle, electro house'u czy funku - a wszystko gdzieś w połowie drogi między komercyjnym Skrilleksem a producentami, których muzyka nigdy nie opuszcza dusznych klubów.
OCENA: 7,4
The nights of wine and roses
The house that heaven built
Po mocno noise-rockowym debiucie, kanadyjski duet na drugim krążku postawił na więcej punkowej energii, nieco przystępniejszą formę i spory potencjał koncertowy. Moim zdaniem to krok naprzód.
OCENA: 7,4
Zing bank punk
Probówka
Electro-punk po łódzku. Fagot (znany z grup 19 Wiosen i Procesor Plus) oraz Dziewczyna Rakieta i ich debiutanckie dzieło. Agresywne dźwięki starych syntezatorów plus skandowane futurystyczne teksty. To lubię!
OCENA: 7,4
Carmen
Without you
Ta pani zajęła pierwsze miejsce w tegorocznym rankingu najczęściej wyszukiwanych w Google kobiet. Moim zdaniem zasłużenie. Jej oszałamiająca kariera to nie tylko efekt nachalnej promocji w mediach (i pieniędzy bogatego taty). Debiutancki "duży krążek" Lizzy Grant to solidna porcja smutnego popu z dużą ilością smyczków, gitar a la The Shadows i... hip-hopowych smaczków.
Cztery single promujące tę płytę zostały co prawda brutalnie zajechane przez komercyjne stacje radiowe, ale na albumie "Born To Die" jest jeszcze kilka nieodkrytych perełek.
OCENA: 7,4
Get down and live with it
The brain/Poznan
Rock progresywny, post-rock, neofolk - wszystko na jednej, smutnej monumentalnej płycie. Większość utworów na tym podwójnym wydawnictwie ma ponad 6 minut, najdłuższy - prawie 15. Ale słuchajcie ich cierpliwie - opłaca się!
OCENA: 8,2
Below my feet
The boxer
Od kiedy po raz pierwszy usłyszałem Fleet Foxes, obowiązkowo przesłuchuję płyty utrzymane w tej konwencji - smutnego indie-folku. Krążek idealny na samotny spacer jesienną łąką lub ośnieżonym lasem.
OCENA: 8,3
This old routine
King of the world
Smutny indie-folk po raz drugi - tym razem w żeńskim wydaniu. Bardziej różnorodnie zaaranżowany od krążka Mumford & Sons.
OCENA: 8,5
#84
#61
Płyta niemal w całości wypełniona klawiszowymi plamami. Ambient - czasem niepokojący, czasem uspokajający - ale zawsze niesamowicie klimatyczny.
OCENA: 8,9
Troublemaker
Wishes
Przebojowy dream pop. Rozmyte dźwięki, ciepły kobiecy wokal i melodie, które zostają w głowie na długie tygodnie.
1. Trust "TRST"OCENA: 10,0
Bulbform
The last dregs
Mroczny synthpop rodem z lat '80. - idealny na gotycką dyskotekę.
Kolejne podsumowania - za rok!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz